ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΕΜΨΥΧΩΣΗΣ
ἐπίστρεψον
διαδραστική θεατρική παράσταση
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Χωρίς στεφάνι – Η τελευταία βαπτιστική – Μία ψυχή
Σκηνοθεσία
Σίμος Παπαδόπουλος
Ερμηνεία
Λίνα Μπασούκου
Εμψύχωση
Μάγδα Χονδρογιάννη
Κινηματογράφηση – Μοντάζ βιντεοσκοπημένου υλικού
Νίκος Κλάδης
Φωνητικά – Τραγούδι
Λίνα Μπασούκου
Τεχνικοί Ήχου
Νίκος Κλάδης – Απόστολος Μπονέλης
Φροντιστήριο – Επικοινωνία
Αγγελική Ζαμπνάρη – Ευφροσύνη Δεμένεγα
Πολυχώρος Arbo
Αντιόπης 31, Άγιος Δημήτριος, Μετρό Δάφνη (Αθήνα)
Σάββατο 27 Απριλίου 2024 – 4.00 μμ
Ελεύθερη είσοδος με κράτηση θέσης: 6978012092 – 6948523255
Σκηνικά Ερωτήματα
στο Θέατρο της Εμψύχωσης
για τους συντελεστές της παράστασης
σκηνοθέτη, ηθοποιούς, θεατές
Πώς το κοινό νοηματοδοτεί τις ιστορίες που αναπαρίστανται σκηνικά, πώς συνδέεται με τα σκηνικά τεκταινόμενα; Μπορεί ακόμη και να συμμετάσχει ενεργά σε αυτά;
Πώς οι αντιλήψεις του κοινού διαλέγονται με τις απόψεις που εκφράζονται στο έργο;
Για ποιους λόγους άραγε αξίζει να παρουσιαστεί θεατρικά μια παλιά ιστορία;
Σε ποιο βαθμό το χρονικά απομακρυσμένο είναι και πολιτισμικά διαφορετικό;
Πώς ερμηνεύεται η ανάγκη μας για ‘επιστροφή’ ενός αγαπημένου προσώπου, όταν έχει συμβεί το οριστικό τέλος – ο θάνατος;
Πώς διαμορφώνονται η αίσθηση και η μνήμη έπειτα από την οριστική απώλεια;
Στο διαδραστικό παραστασιακό εγχείρημα ‘ἐπίστρεψον’, η παραδοσιακή και συνήθης επικοινωνιακή σχέση σκηνής – κοινού αλλάζει ριζικά περιεχόμενο και μορφή. Μια εντελώς διαφορετική διαδικασία θεμελιώνεται, που εγγυάται μια χειραφετική για τους θεατές αλληλεπίδραση, με στόχο την αναδημιουργία των προσωπικών τους νοημάτων. Η εμπειρία όλων εγγράφεται πλέον σε καινοτόμο διερευνητικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο κατά τη διεξαγωγή της θεατρικής παράστασης ένας εμψυχωτής –που μπορεί να είναι ο σκηνοθέτης– μεσολαβεί ανάμεσα στους ηθοποιούς, τους χαρακτήρες και τους θεατές. Οι τελευταίοι δεν ‘κουρνιάζουν’ στη θέση τους, ως ‘ακίνητοι’ παρατηρητές, αλλά είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στην προβληματική της παράστασης.
Το Θέατρο της Εμψύχωσης ως θεατρική μέθοδος –υπό το πρίσμα του επιστημονικού κλάδου της Παιδαγωγικής του Θεάτρου– καλεί τους θεατές να συμμετάσχουν ως δρώντα υποκείμενα στη ροή της σκηνικής δράσης, να κατανοήσουν ενσυναισθητικά και στοχαστικοκριτικά τους ρόλους, να αναδείξουν τις ποικίλες οπτικές γωνίες τους, να ανταποκριθούν σωματικά και λεκτικά στη συμπεριφορά των ρόλων, είτε από την πλατεία είτε εισερχόμενοι στη σκηνή, και να επαναπροσδιορίσουν τη δομή και λειτουργικότητα της σκηνικής πράξης.
Σίμος Παπαδόπουλος